Po ponad 30 latach przeprowadzonych reform przez Deng Xiaoping’a, po otwarciu ekonomicznym Chin na świat i słynnym sloganie przywódcy: „wzbogacajcie się”, owoce reform są widoczne. Chiny mają bardzo dużo zamożnych ludzi, których fortuny są ujawniane w chińskiej i międzynarodowej prasie. Każdego roku w Chinach i za granicą, nowe klasyfikacje i nowe badania są publikowane o tej pnącej się warstwie społecznej. Społeczeństwo tak zamożne, które 30 lat temu nie istniało w chińskim systemie społecznym i nie miało prawowitości politycznej.
Kim są oni? W jaki sposób stali się tak szybko bogatymi? Jaka jest ich prawdziwa moc w społeczeństwie? Jakie są ich zobowiązania?
Są to pytania najczęściej stawiane w przez chińską prasę będącą zarówno zafascynowaną tym zjawiskiem jak i odzwierciedlającą owoce rozwoju gospodarczego z najbardziej niejasnymi i przewrotnymi jego aspektami.
Najwięcej bogatych znajduje się w sektorze prywatnym.
Reforma zapoczątkowana przez Deng’a pomogła rozwijać i pomnażać prywatne firmy. W 1970 roku słowo ”prywatność” uważane było za symbol kapitalizmu. Jednak stopniowo nastawienie do sektora prywatnego się przeradzało, nie stając się tabu. W oficjalnych dokumentach KPCh, sektor prywatny początkowo był postrzegany jako „dodatek do sektora państwowego” i jako „część ważna gospodarki”, a wreszcie stał się „podstawową częścią systemu gospodarczego.” Sektor prywatny ma więc teraz prawdziwą tożsamość. Dlatego rząd nie może ignorować jego wkładu do wzrostu dochodu narodowego.
Największe fortuny narodziły się w finansach, nieruchomościach i w handlu. Ten zawirowany sektor prywatny znajduje wsparcie stopniowo w partii i jest wysłuchiwany na arenie politycznej, będąc niezbędnym i mającym wpływy w społeczeństwie i polityce.
Do bogatych należą dzieci wysokich urzędników
27 310 osób posiada kapitał o wartości ponad de 50 millionów juanów, 3 220 osób zrobiło fortunę wartą ponad 100 millionów juanów. Wśród tych ostatnich znajduje się 2 932 pociech wysokich dygnitarzy.
Bogaci usadowili się głównie w 8 chińskich prowincjach : najlepiej prosperujący jest Kanton (1 566 osób), Shanghai (225), Pékin (195), Jiangsu (172), Shandong (141) et Liaoning (79).
Jak wykazują ankiety największe przedsiębiorstwa są w rękach właśnie dziatwy tej śmietanki.
Dla przykładu:
- W Kantonie 20 największych firm z branży nieruchomości są w ich rękach
- W Shanghai’u – również na 10 firm nieruchomości przypada 9 będących własnością „złotej dziatwy”
- W Jiangsu –22 firm nieruchomości i 15 największych z sektoru budownictwa należą do ludzi, których ojcowie pełnią funkcje takie jak zastępca gubernatora prowincji, reprezentanta Narodowego Zgromadzenia Ludowego, byłego zastępca sekretarza wojewódzkiego komitetu partii, lub byłego prezesa sądu wojewódzkiego
星島日報 podaje, że fortuna zależy od mocy, którą posiada krąg rodzinny. W dzisiejszych Chinach, niektóre funkcje na szczeblu politycznym są szczególnie popularne. Istnieją pewne sposoby na wzbogacenie się: kontrola importu i eksportu, inwestycje zagraniczne, kontrolowanie zarządzaniem kredytów bankowych, dystrybucja kontraktów publicznych na roboty budowlane, kontrola spekulacji finansowych, itd.
Aby uzyskać umowę lub pozwolenie na budowę, konieczne jest aby mieć polityczne poparcie. Podobnie, lokalni funkcjonariusze są uzależnieni od wsparcia finansowego i prywatnych wykonawców inwestycji. Prywatne firmy starają się za wszelką cenę być wysłuchane aby wpływać na decyzje prawa i roszczą sobie prawo w polityce.
Przez międzynarodową prasę ci « nowobogaccy są nazwani Chuppies. Tworzą oni pokolenie, które bardzo szybko się wzbogaca, a chińska gospodarka staje się silniejsza. Są nimi młodzi dynamiczni konsumenci myślący „dużymi markowymi produktami i mając pragnienie cieszenia się życiem”.
70% z nich urodziło się w latach 1970. Mają oni bardzo wysokie zarobki, dobre wykształcenie, domy, samochody i stale poszukują jak można się jeszcze bardziej wzbogacić. Są również właścicielami produktów technologicznych różnego typu i priorytetem jest dla nich paradować w produktach o znanych markach światowych. Znane luksusowe marki to dla nich priorytet.
Lubią czytać gazety, chcą być informowani nie tylko o wiadomościach ze świata, ale i o informacjach biznesowych. Nie jest to zaskakujące, ponieważ większość z nich zainwestowała swój kapitał na rynku akcji. Paradoksem z ich strony jest mawiać, że interesuje ich stan zamożności zwykłych ludzi. Główną działalność kulturalną tej grupy to oglądanie filmów. Jakie rodzaje filmów ogladają? Jak wszyscy wiemy, Chińczycy uwielbiają filmy z Hollywood. Lubią gromadzić DVD, fantazjować o swoich sekretnych marzeniach i niestety są pod wielkim wpływem kultury i mentalności amerykańskiej. W przeciwieństwie do zwykłego Chińczyka, dla którego USA nie ma większego znaczenia. 1/3 zamożnych Chińczyków należy do KPCh.
W Chinach, więcej niż w innych krajach, bogactwa są widoczne i ukryte. Dyskrecja odzwierciedlająca chińską kulturę, osobistą wrażliwość Chińczyków, stanowi prawdopodobnie pewną ostrożność do ujawniania swej fortuny. Podobnie jak dla rosyjskich oligarchów, upadek może być czasem trudny.
Autor:AnAnnaKang
