Chińscy blondyni

Po lekturze ciekawego artykułu o nietypowych Chińczykach postanawiam przedstawić Chińczyków podobnych fizycznie do Europejczyków. Mają oni jasne włosy i jasne oczy. Zamieszkują szczególnie północne Chiny.

W jaki sposób można wytłumaczyć ich cechy fizyczne?

Stara legenda głosiła, że byli oni potomkami rzymskich legionistów zagubionych w północnej części Chin. Badania genealogiczne i ostatnie ustalenia pozwalają przytoczyć inne teorie, bardziej wiarygodne.

Ci „chińscy o blond włosach” mieszkańcy północnych Chin wierzyli, że byli potomkami rzymskiego legionu, który osiedlił się na tym obszarze około 53 roku p.n.e. Prawdopodobnie był to legion Marka Licyniusza Krassusa, który został pojmany i ścięty przez Partów. Doprawdy nikt nie wie, co się stało z resztą jego żołnierzy.

Badania genetyczne tej populacji wykazały, że 2/3 z nich była bardziej podobna do północnych Europejczyków (rasy białej) niż południowych Europejczyków takich jak  Włosi, a więc ówcześni Rzymianie. Wojska Krassusa w dużej mierze składały się z Rzymian. W późniejszych czasach legiony będą aż do około 400 r.n.e. złożone z Niemców i mieszkańców regionów skandynawskich.

Mandżuria znikomo dzisiaj jest jeszcze zamieszkana  przez ludność pochodzącą z dawnego Cesarstwa Rosyjskiego. Wówczas byli nimi Rosjanie i Polacy. Dzisiejsi potomkowie tej emigracji są zupełnie zasymilowani z chińską ludnością. Niektórzy z nich poślubili Chinki i Chińczyków. Z mieszanych małżeństw narodziły się dzieci o jasnych oczach i blond włosach.

Ważnym skupiskiem tej dawnej europejskiej emigracji było miasto Harbin.

Miasto  zostało założone przez Polaków w roku 1898. To właśnie tutaj spisały się burzliwe wydarzenia w dziejach Mandżurii. Mieszkańcy regionu przeżyli powstanie Bokserów, epidemię dżumy, obalenie chińskiej monarchii, rosyjską rewolucję, podbicie przez Japonię i wkroczenie Sowietów w 1945 roku. Harbin był również głównym ośrodkiem Polonii na Dalekim Wschodzie.

Harbińska społeczność była międzynarodowa – mieszkali tu obok Chińczyków, Polacy, Japończycy, Koreańczycy, Rosjanie i Niemcy. Te wszystkie tak odmienne kulturowo społeczności żyły ze sobą w niezwykłej symbiozie. Nie było etnicznych enklaw. Kościół katolicki stał obok świątyni chińskiej, a synagoga obok prawosławnej cerkwi.

Inną ciekawą populacją zamieszkującą północno-zachodnie Chiny są Chińczycy z Xinjiang. Mnogość mniejszości etnicznych, takich jak Kazachów, Kirgizów, Tatarów, Uzbeków, Tadżyków dołączyć należy do Ujgurów.

Charakterystyczne jasne oczy i blond włosy.

Z fizycznego punktu widzenia, są oni bardzo podobni do Ujgurów. Jeszcze jedna teoria mówi, że „chińscy blondyni” z Północy nie są Ujgurami ze wschodniego Xinjiangu.  Faktem jest, że mają korzenie indoeuropejskie. Badania wykazały, że w rzeczywistości te dwa narody pojawiły się w dwóch różnych okresach w historii i osiedliły się w dwóch różnych regionach.

Ujgurzy wywodzą się w części z indoeuropejskiego narodu zmieszanego z Turkami z Mongolii, między 500 r.a 1000r. p.n.e. Mówią oni językiem zbliżonym do tureckiego i są muzułmanami. Z kolei chińscy blondyni z tego regionu pochodzą od indoeuropejskich koczowników, którzy przywędrowali  do stepów północnych Chin i stopniowo zmieszali się z rdzenną ludnością.  W przeszłości mówili oni kilkudziesięcioma indoeuropejskimi dialektami, które stopniowo wymarły.

Niektórzy eksperci uważają, że osoby o blond włosach lub jasnych oczach są po prostu efektem masywnej i długoterminowej migracji ludów Eurazji na Daleki Wschód. Wraz z udomowieniem konia, wiele ludów Eurazji rozpoczęło ekspansję na Daleki Wschód  przynosząc ze sobą rolnictwo. Zmieszali się z rdzennymi myśliwskimi plemionami Taigi.
Między 1000 r. p.n.e. a 1000 r. n.e., dominujący naród Han migrował ze wschodu na zachód.Tak podają historyczne ślady w zapisach chińskich plemion, takich jak Yuezhi i Wusun . Ich dominacja polityczna pozwoliła narzucić własny język tak, że otaczające inne dialekty indoeuropejskie stopniowo zniknęły.
Ludy indoeuropejskie pomnażały się szybko i w końcu wchłonęły inne plemiona. Narody te szczególnie skorzystały z ciekawych wymian z Eurazją, ze względu na bliskość granicy północnej. Przypadek wsi Liqian w prowincji Gansu jest dość typowym  przykładem dla tej mieszanki, która rozwijała się w dość długim okresie. Żyje tutaj sporo rodzin o blond włosach lub jasnych oczach.

Innym ciekawym zjawiskiem, który znam osobiście z moich wędrówek po prowincjach Guizhou i Guangxi, są odwiedziny w jednej z wiejskich szkół gdzie spotykam blond włosy.

W szkole w Longxu dzieci z narodu Miao siedzą w drewnianych szkolnych ławkach, cicho czekając na nauczyciela. Wśród nich mała blondyneczka swym dziecięcym uśmiechem ściąga mój wzrok. Wiem, że wśród młodzieży w miastach, farbowane na blond włosy cieszą się sukcesem. No, ale tutaj wieś położona w górach i odległa od miasta. Włosy dziewczynki są naturalnie jasne.

W przeszłości przedstawiciele narodu Miao o jasnych włosach byli ścigani i zabijani, gdyż byli uznawani za wcielenie diabła. Być może właśnie z tego powodu pozostało ich niewielu. Jednak prawie w każdej wiosce Miao spotkać można jeszcze jedno, dwoje dzieci o blond włosach. Potwierdza to teorię przedstawioną przez niektórych misjonarzy z początku XX wieku, mówiącą, że Miao pochodzą z Europy i przybyli do Chin przez Syberię.

Komentarze