To druga historia z serii Klasyczne Chińskie Opowieści. Tym razem legenda o stworzeniu ludzkości. Pierwszą historię najdziesz tutaj.
Pangu stworzył świat. Powstało niebo i ziemia. Pojawiło się słońce, księżyc, góry oraz lasy. Wśród tego wszystkiego żyły owady, ryby, ptaki oraz inne zwierzęta. Stworzył wszystko oprócz ludzi.
Pewnego dnia, piękna bogini o imieniu Nüwa spacerowała samotnie po świecie. Zawsze w pięknych okolicznościach przyrody. Widziała wysokie góry, piękne lasy, a w nich strumyki pełne ryb. Wciąż jednak czuła się smutna.
Pewnego razu Nüwa wbiegła na wysoką górę i krzyczała, aby wyrazić swoje niezadowolenie. Jedyne co jej odpowiedziało, to echo. Następnie podeszła do drzewa i zaczęła mówić do ptaków w gnieździe. One również nie zwracały na nią uwagi. Nikt i nic jej nie rozumiało. Nie miała z kim się bawić i rozmawiać.
Nüwa usiadła nad stawem i przyglądała się swojemu odbiciu. W tym momencie zobaczyła jak piękne ryby goniły się pomiędzy kwiatami lotosu. To wtedy zrozumiała, że jest smutna, ponieważ jest samotna. Nie było drugiej takiej istoty jak ona.
Muszę stworzyć kogoś podobnego do mnie, powiedziała. Zaczęła tworzyć ludzi. Wzięła nieco żółtej gliny, wymieszała z wodą i patrząc na rzucany przez figurki cień tworzyła istoty podobne do siebie.
Nüwa miała zręcznie ręce, więc bardzo szybko stworzyła figurka łudząco podobna do autorki była już gotowa. Kiedy postawiła ją na ziemi, ku jej zdziwieniu, dzieło ożyło i zaczęło wołać: Mamo! Mamo! Zaczęło tańczyć wokół niej. Nüwa poczuła, że uczucie samotności powoli mija.
Szybko stworzyła więcej takich istot i nazwała je ludźmi. Aby znajdowały się na całym świecie, nie przestawała pracować i tworzyła kolejnych ludzi.
Świat był jednak ogromny. Nüwa wiedziała, że zaludnienie świata zajmie jej wieki, więc wpadła na inny pomysł. Wzięła długą lianę i zamoczyła ją w glinie. Kiedy zaczęła nią machać, krople mokrej gliny lądowały w różnych miejscach, a powstałe plamy zmieniały się w kolejne istoty.
Mało odpoczywała i machała z całą siłą, ponieważ widziała, że to dobra metoda. W ten sposób świat zapełniał się ludźmi.
Po stworzeniu ludzkości Nüwa mogła w końcu usiąść i odpocząć dużo dłużej. W pewnym momencie zauważyła, że wiele istot leży na ziemi i się nie rusza. Dotknęła je dłońmi i wyczuła, że ich ciała są zimne i nie oddychają. To byli pierwsi ludzie, których ulepiła swymi dłońmi. Ich włosy zmieniły kolor na siwy i osiągnęli koniec swojego życia. Jak się okazało ludzie byli śmiertelni, w odróżnieniu od bóstw.
Nüwa miała problem do rozwiązania. Jak poprawić ludzkość aby przetrwała. Tworzenie ludzi od nowa w nieskończoność nie była możliwa. Bo dłuższym namyśle wpadła na pewien pomysł. Podzieliła ludzi na mężczyzn i kobiety. Pozwoliła im płodzić dzieci i brać odpowiedzialność za ich wychowanie.
Z czasem Nüwa stała się boginią małżeństwa, a ludzie do dziś zamieszkują ziemię.
Sprawdź mój kanał na YouTube i subskrybuj aby być na bieżąco.
