Historia jedwabiu nieodzownie wiąże się z Chinami. Oczywiście jak to zawsze bywa, jest również legenda, która tłumaczy jak to się wszystko zaczęło.
Legenda
Mawia się, że jedwab udało się odkryć przypadkiem w ogrodzie cesarza Huang Di, żyjącego w latach 2698 – 2598 p.n.e. Sytuacja podobna do legendy z powstaniem pierwszego naparu zielonej herbaty. Żona cesarza Xi Lingshi sprawdzając jaki owad niszczy drzewa morwowe odkryła larwy, które przędą białe kokony. Jeden z nich wpadł do wrzątku. W ten sposób powstała delikatna nić, którą cesarzowa zawinęła na szpulę.
Fakty
Jest oczywiście również garść informacji opartych na faktach. Otóż dotychczasowe znaleziska archeologiczne dowodzą, że jedwab produkowany był w Chinach już 3600 lat p. n. e. Znaleziska takie jak narzędzia do wyplatania, czy jedwabna gaza odnajdywane były w prowincji Zhejiang.
Jedwabny Szlak
Jedwabny szlak był doskonałym sposobem na handel z Europą i Bliskim Wschodem. Chińczycy dobrze znali wartość tajemnicy wytwórstwa tego delikatnego materiału, dlatego też każda zdrada karana była śmiercią. Przez około 2000 lat jedynie Państwo Środka potrafiło wyrabiać jedwab.
Ostatecznie jednak z Chin jedwabnictwo trafiło do Persji i Japonii. Z Sycylii natomiast rozprzestrzeniło się na Hiszpanię i resztę Włoch. W XIII wieku pojawiło się we Francji, a od XVII wieku rozpowszechniło się w całej Europie. Aktualnie Europa sprowadza część surówki jedwabnej z Chin.
