Strona główna » Bogactwo kultury – Polska oczami Chińczyka

Bogactwo kultury – Polska oczami Chińczyka

przez Piotr Chodak

W życiu zawsze jest mi bardzo przykro kiedy podczas prezentacji dzieł literackich lub dzieł sztuki, ludzie w Chinach reagują na nie obojętnie. Taka apatia źle na mnie działa.

Pyta się ich o bezcenne obrazy, a oni powiedzą, że nigdy o nich nie słyszeli. Gdy przedstawia się im prestiżowych pisarzy, znów nie wykazują zainteresowania. Jednak, kiedy przybyłem do Polski, w oczach wielu Chińczyków takiego niepozornego „małego państewka”, poczułem bogatą atmosferę kulturalną i głęboki zapach sztuki. Od tego momentu, zastanawiam się i wpatruję w siebie. Wyczuwam przemożną bezsilność, pustkę z powodu braku wiary w naszym otoczeniu, które mają poważny wpływ na naszą jakość życia. Przyczyna jest prosta – nasze życie ma bardzo ścisły związek z dorobkiem najszlachetniejszych ludzi w historii. Umiemy nie tylko jeść i spać, ale także używać smartphone’ów, prowadzić samochód, samolot, nawet statek kosmiczny. Przez to wyglądamy, jakbyśmy umieli wszystko, ale te umiejętności nie są celem naszego życia.

Powinniśmy jeszcze gromadzić wyrafinowane estetyczne bogactwo, które będziemy mogli kiedyś przekazać potomnym. To właśnie największa różnica między nami, ludźmi, bez względu na narodowość i rasę, a niewykształconymi zwierzętami. To błyszczący klejnot w koronie człowieczeństwa.

Uczciwie mówiąc, w pewnych przypadkach, zwierzęta przewyższają niektórych z nas pod względem mądrości i samoświadomości.

Najwybitniejszy chiński myśliciel i pedagog starożytności, Konfucjusz, powiedział, że kiedy wędrujesz z dwojgiem ludzi, co najmniej jeden z nich może cię nauczyć czegoś, co wspomoże twój rozwój, albo pozwoli zapobiec nieprzyjemnej sytuacji. Według mnie, jeśli chodzi o państwa, to sprawa ma się tak samo. Bez względu na wielkość, każde państwo ma zdumiewające humanistyczne cuda i kulturalny powab. Jeśli możemy z uwagą obserwować zalety innych państw, uczyć się i wykorzystywać je, a jednocześnie przyjmować jako własne i wchłaniać cudowne skarby cywilizacji, jak działo się to podczas dynastii Han albo Tang to bardzo dobrze. W czasie takiego rozkwitu, nie tylko potrafiliśmy przekazywać naszą pięciotysięczną historię kultury ludowej, ale także nieprzerwanie tworzyć nowiutką cywilizację i błyskotliwe osiągnięcia kultury.

Polska

Moim zdaniem, Polska to nie jest wielki kraj, ale na pewno gigant w dziedzinie kultury. Polska ma godny pożałowania los. Była podzielona pomiędzy trzech zaborców i na 123 lata zniknęła z mapy Europy. A teraz, z powodzeniem stoi na arenie międzynarodowej, a jej PKB wzrasta z prędkością 3.65%. To właśnie jest Polska. Co popycha to państwo do powstania z kolan? Myślę, że to siła pochodząca z kultury.

Polska, to połyskująca perła znajdująca się w sercu Europy, jak piękny mit wciąż wpływający na ludzkie jaźnie, jest ostoją ducha i marzeń każdego wędrowca tułającego się na ziemskim padole.

Dla dużej części Chińczyków, Polska, to państwo równocześnie bliskie i dalekie, kraina otoczona welonem tajemniczości, zabarwiona nadającymi uroku charakterystycznymi kolorami.

Bóg nadał Polakom ziemię jak z obrazka – dostęp do morza na północy, majestatyczne pasma Sudetów i Karpat na południu. Lasy, jeziora, wzgórza, rzeki… tworzące przepiękny pejzaż, mieniący się barwami kolejnych pór roku. W samym środku kompozycji wije się jadeitowa wstążka polskiej rzeki-matki, Wisły, stanowiącej kolebkę państwowości. Położona w sercu Europy, łączy w sobie naleciałości kultur pochodzących z czterech kierunków świata. Spotykające się na jej terytorium ludy, posługujące się różnymi językami, wyznającymi różne wiary i wartości, poprze pokojowe współistnienie doprowadziły do wykształcenia się Rzeczpospolitej w jej niepowtarzalnym kształcie.

Wielu było Polaków, którzy przynieśli swojemu krajowi chlubę. To ich wspaniała, przekazywana z pokolenia na pokolenie kultura pozwoliła odzyskać utracone ziemie, wolność i godność. Trzech Polaków zmieniło świat. Gdyby nie polski astronom Mikołaj Kopernik i jego dzieło „O obrotach sfer niebieskich”, Europa mogłaby jeszcze przez długi czas tkwić w teorii geocentrycznej. Do dziś wiele szkół, obserwatoriów astronomicznych, sprzętu do eksploracji kosmosu, a nawet obszary na Księżycu, czy Marsie, nosi jego imię. O tym, jak wysoka jest jego pozycja w historii astronomii, nie trzeba nawet wspominać.

Fryderyk Chopin był największym XIX-wiecznym kompozytorem. Polak ten, dzięki swoim wybitnym utworom, sprawił że cały świat poznał jego ojczyznę. Muzyka Chopina jest ponadczasowa i przez ponad 200 lat nie straciła nic ze swojego wdzięku ani wpływu na słuchaczy.

Maria Skłodowska-Curie była jednym z najwybitniejszych naukowców na świecie. Odkryła i jako pierwsza wyizolowała pierwiastki promieniotwórcze – polon i rad. Polon został nazwany właśnie na cześć jej ojczyzny. Była pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla i pierwszym naukowcem, który otrzymał tę nagrodę w dwóch różnych dziedzinach ścisłych: fizyce i chemii. Jej sława przetrwa stulecia.

Tych troje wielkich Polaków, dzięki wybitnym zasługom na rzecz ludzkości, pozostawiło po sobie wybitną reputację i historia o nich nie zapomni.

Po dziś dzień oddziaływanie wspaniałej polskiej kultury jest bardzo silne. W księgarniach i bibliotekach, tych ogromnych i tych najmniejszych, wszędzie można natrafić na ślady jej wielkości. W obliczu powracający nieszczęść, które dotykały polskie ziemie, polski naród zachowywał ducha walki. Zachowując to, co było trzonem kultury, po wojnach odbudowywał ekonomię. To, co było wyniszczane podczas brutalnej walki, powoli się odradzało. Przetrwały spokój ducha i szlachetność, a to duchowy skarb polskiej kultury.

Gdy niespiesznie spaceruje się po starych ulicach, podziwiając strzeliste wieże kościołów, wśród świeżych kwiatów, dookoła wszędzie jest pięknie. Dla Polaków przyozdabianie domów świeżymi kwiatami ociepla wizerunek domu. W ten sposób upiększa się też duszę – to właśnie jest prawdziwy ludzki talent. To tak, jakby w każdym oknie czekała na człowieka poruszająca opowieść. Na ulicach leżą płatki i opadłe kwiaty, zupełnie jak gdyby czas rozsypał się na kawałki. Można siedzieć przy jednej z takich starych ulic, z książką i filiżanką kawy, i patrzyć się w przestrzeń zupełnie nie odczuwając upływu czasu. Polska jest najgościnniejszym dla turystów miejscem nie tylko w Europie, ale i na całym, świecie. W ostatnich latach przyjeżdża naprawdę dużo turystów z Chin. Jest tu wiele zabytków, pałaców, kościołów, teatrów bibliotek, muzeów, galerii, sal koncertowych.

W Polsce, niezależnie od tego w którym jest się mieście, gdzie się nie pójdzie: w autobusach, parkach, kawiarniach, bibliotekach, często można zobaczyć ludzi z książkami, zatopionych w czytaniu. Jest to obraz, który głęboko zapadł mi w pamięć. Wszystko jedno, w Warszawie, Łodzi, Krakowie, Wrocławiu czy w Gdańsku, w tych wszystkich „miastach kultury” często można zobaczyć taką spokojną i poruszającą, kulturalną scenę.

Francuski myśliciel doby renesansu, Michel de Montaigne, powiedział że książki są jak słońce stworzone przez ludzi dla siebie samych. Argentyński pisarz Jorge Luis Borges wygłosił powszechnie dziś znane słowa: „Zawsze wyobrażałem sobie raj jako bibliotekę”. Kiedy czytam te dwa zdania razem, widzę czytających ludzi, całym sobą dziękuję za ten piękny widok. W takim momencie naprawdę czuję się jakbym trafił do raju. Dla mnie „kultura”, to nie slogan, kilka znanych powiedzeń. Tym bardziej nie są to wydarzenia, w trakcie których jest gwarno i głośno. Kultura to działająca od tysięcy lat niezauważalna siła, działającą powolutku, przekazywana i utrwalana. To przekaz z pokolenia na pokolenie specyficznych cech duchowych, narodowej spójności.

Kultura to krew narodu. Otacza nas i powoli, systematycznie wpływa na kolejne pokolenia. Dla członków danego narodu staje się najlepszym pokarmem dla ducha – wykarmia, wychowuje używając najświeższych idei. Staję się źródłem błyskotliwych myśli, bogatej wiedzy, dobrej postawy i wysokiej kultury. Mając kulturę, kraj ma wszystko. Kultura to być może to, co przejawia się w każdym geście i czynie obywatela, a może to pewien film, wiersz, książka albo jakaś piosenka…
„wraz z wiatrem wkrada się w noc, delikatnie i bezszelestnie moczy wszystko dookoła”.

Tekst oryginalny

吕淑涵翻译

生活中,我常常会感到有些遗憾,许多时候,文学艺术的东西呈现在我们的面前时,一些人往往比较麻木漠然,这种漠然让人感觉很不舒服。
当聊到一些非常重要的作品时,他们的反应却是“从未听说”;谈到一些非常重要的作家时,他们依然“无动于衷”。当我来到波兰,这个在许多中国人眼中只是一个不起眼的“小国家”时,漫步在历史文化的长廊中,却感受到了一种浓郁的文化氛围和优雅的艺术气息,于是我在思考,反观自身。我感到在我们周围,一种浮躁的无力感、缺乏信仰的空虚感,严重地影响了我们的生活品质,理由很简单,我们的生命和人类历史上最高贵的生命是息息相关的。我们不仅会吃饭、睡觉,还会使用智能手机、驾驶汽车、飞机甚至宇宙飞船这样的高等工具,仿佛我们无所不能,但这并不是我们生命延续的全部意义。我们的生命还应该积累一些美丽和高贵的遗产,并将其不断提升和传承下去,这也是我们,不分国籍种族的人类,与仍然处于懵懂时期的动物的最大区别,是人类的高贵之处。说来不怕笑话,在某些方面,动物的智慧和自觉性,是走在我们某些人的前面的。
中国古代最伟大的思想家、教育家孔子说过: “三人行,必有我师焉;择其善者而从之,其不善者而改之。 ”就是说三人行必有我师,可以学习他们身上的善,并以他们身上的不善为鉴,改正自己的不善。在我看来,国家也一样,无论大小,都有令人震撼的人文奇观和文化魅力。如果我们能像汉唐等历史上的鼎盛时期那样,善于观察、学习和借鉴别国的长处,包容、吸取优秀的文化精髓,我们中华民族五千年的文明,不但能够得以传承,还会不断创造出崭新的文明和惊人的奇迹。
在我的眼中,波兰不是一个大国,却是一个文化强国。一个曾经满目疮痍,先后三次被瓜分,在地球上消失了整整123年的国度,如今又屹立在世界民族之林;一个在风云多变、纷繁复杂的世界经济背景下,在26个欧盟成员国中,既无外债又无内债,GDP以3.65%的速度增长的国家,这就是波兰。是什么支撑着这个国家重新站立起来? 在我看来,这一切都来自于文化的力量。
波兰,是镶嵌在欧洲心脏的一颗璀璨明珠,仿佛飘动着美丽灵气的神话,是尘世间每一个旅行者精神与理想的栖息地。对于大多数中国人来说,波兰是一个既熟悉又陌生的国度, 也是一个充满神秘色彩、独具魅力的国度。
上帝赐给波兰人一块宝地,北部濒临波罗的海,南部有苏台德山脉和喀尔巴阡山脉。森林、湖泊、丘陵、河流……一年四季如诗如画,春夏秋冬绚丽多彩。在这片土地上,一条玉带般优雅美丽的波兰母亲河——维斯瓦河,波光粼粼,蜿蜒流淌,她是波兰文明的摇篮。波兰地处欧洲心脏的位置,融合了优秀文化的精粹。这些多元文化来自东西南北,在与宗教、语言、习性等各不相同的民族的交往融合中,渗透在波兰民族的血脉中,形成独具特色的波兰文化。

波兰外秘欧兰翻译

波兰人杰地灵,精英辈出。正是这独特璀璨文化的代代相传,才使得波兰的国土失而复得,才使得波兰人民找回了失去的自由与尊严。三个波兰人改变了世界。如果不是波兰天文学家尼古拉·哥白尼(Kopernik)及他的“天体运行论”,近代欧洲也许还要在“地心说” 理论中徘徊更长的时间。如今,许多学校、天文台、空间探索器,甚至月球、火星上的地名,都以“哥白尼” 命名,他在天文学史上的地位不言而喻。
弗雷德里克·肖邦(Fryderyk Chopin)是19 世纪最伟大的音乐家,这位波兰人让全世界从他优秀的音乐作品中认识自己的祖国。肖邦的音乐跨越时空,200多年来经久不衰,世界共鸣。
玛丽亚·居里(Skodowska-Curie)是全世界最杰出的科学家之一,她在世界上发现并成功分离第一批放射性元素——镭和钋,钋的命名就是居里夫人为纪念自己的祖国而取。她是世界上第一位荣获诺贝尔奖的女性,也是唯一一位在物理、化学两个不同学科领域,两次获得诺贝尔奖的著名科学家,她的美丽,跨越百年。三位波兰精英为人类作出了杰出贡献,因而名垂千古、流芳百世。
如今,许多世界之最的辉煌都闪耀着波兰文化之光。当你走进波兰,都会在大大小小的图书馆和博物馆中找寻到文明的足迹。而一次次的灾难蹂躏着波兰的国土,伟大的波兰人民凭着百折不挠的精神气节,内涵深厚的文化底蕴,战后恢复建设,重振波兰经济,使之在遭受残暴和野蛮的战争屠杀之后迅速崛起,保持着镇定而向上的高贵,这些也是波兰文化的精神瑰宝。
漫步在古老的街道,远望着高耸的教堂,鲜花四溢,处处美景。在波兰人心中,用鲜花点缀房屋,便是家的温馨,用美德点缀心灵,便是人的修养。如同每扇窗后都有一段动人佳话,满街的花瓣,一地的落英,仿佛将时间化作碎片,一本书籍,一杯咖啡,就可以坐在老街上发呆。波兰是欧洲和世界上最受旅游者欢迎的国度。近年来,不少中国游客也纷至沓来。这里有众多的名胜古迹,宫殿、教堂,剧院、图书馆、博物馆、画廊、音乐厅。
在波兰,无论你在哪座城市,走在什么地方,在车里、在公园、在咖啡厅、在图书馆,常常可以看到人们手捧一本书,孜孜不倦地在阅读。一幅幅画面定格在我的心里,令人身心敬畏。无论是在华沙、罗兹、克拉科夫,还是在佛罗茨瓦夫、格但斯克,一座座文化之城时时会呈现出一幅幅宁静感人的文化图景,这样的文化图景才不失文本化传承的本真。
法国文艺复兴时期的思想家蒙田说,书籍是人类给自己创造的太阳。阿根廷作家博尔赫斯那句名言为人熟知:天堂应该是图书馆的模样。每当我把这两句话放在一起朗读的时候,看到人们在阅读,置身于这样令人欣慰的优美场景,此刻,会真正感到自己犹如身在天堂。
在我看来,文化不是一个标语,几句口号,更不是热热闹闹的形式和轰轰烈烈的运动。文化,是数千年来潜移默化、细水长流的传承与坚守,是一代代人精神特质和民族气节的传递与延续。
文化,是一个民族的血液,它耳濡目染、循序渐进地影响着一代代人,为这个国家的国民提供最丰美的精神食粮,用最新鲜的精神养分滋养和哺育着他们,让他们有敏锐的思想、丰富的知识、良好的素养和崇高的境界。有了文化,国家才有一切。
文化,也许就体现在每个公民的一言一行,一举一动之中;也许它就是一部电影、一首乐曲、一行诗歌、一部小说……“随风潜入夜,润物细无声”。


Autorka tekstu

Du Jing – urodzona w prowincji Shanxi. Studiowała dziennikarstwo, literaturę chińską. Członkini Stowarzyszenia Chińskich Pisarzy i Stowarzyszenia Chińskich Fotografów. Autorka wielu książek, np. „Ja i nauczyciel”. Zwyciężczyni wielu nagród za swoje artykuły oraz zdjęcia.

 

Komentarze

Może Ci się spodobać

1 Skomenuj

Aaron 13 marca 2017 - 09:06

Thank you Jiawei for warm words about our country.
Perhaps I will visit your homeland one day and I hope, I will learn as much as you did.

Zostaw komentarz