Powstanie bokserów było zbrojnym oporem przeciwko rosnącym wpływom Zachodu i Japonii. Bunt, który wybuchł w 1900 roku, zakończył się kosztowną porażką.
Jeżeli szukasz odpowiedzi na pytanie, co to było powstanie bokserów, to dobrze trafiłeś. Było swego rodzaju ujściem emocji, które narastały w chińskim społeczeństwie. Po traktacie w Nankinie w 1842 (w przyszłości to miasto znane będzie z masakry) chrześcijańscy misjonarze zaczęli ustanawiać szereg instytucji oświatowych. Rozwijało się osadnictwo bezpośrednio związane z kościołem.
Jakie były przyczyny powstania bokserów?
To przykład tego, jak nierówne traktowanie oraz strach przed obcymi może urosnąć do groźnego poziomu. Historia wydarzyła się w Chinach, ale dziś jest wyjątkowo aktualna w skali globalnej.
Począwszy od francuskich i niemieckich katolickich wspólnot misyjnych w Shandong, miejscowi Chińczycy czuli, że zachodni misjonarze chronią tylko lokalnych chrześcijańskich konwertytów. Gdy konieczne były decyzje prawne lub pojawiały się spory rodzinne, misjonarze z Zachodu mogli ominąć lokalne władze. Byli oni zwolnieni z różnych przepisów, co tylko pogłębiło wrogość.
Niezadowolenie pogłębiało się, gdy region doświadczył poważnych susz, a następnie katastrofalnych powodzi i problemów gospodarczych. Wraz z budowaniem kolei przez zachodnich inwestorów i innymi aspektami imperializmu gniew narastał. Te emocje stworzyły podwaliny pod kolejny bunt obywatelski. Złożony głównie z bezrobotnych chłopów i rolników. Sprzeciw przeciwko obcym był bardzo agresywny.
Powstanie bokserów
Tajna, chińska organizacja o nazwie Society of the Righteous and Harmonious Fists (Towarzystwo Sprawiedliwych i Harmonijnych Pięści) poprowadziła powstanie w północnych Chinach.
Rebelianci byli określani przez ludzi Zachodu mianem Bokserów. Dlatego, że wykonywali ćwiczenia fizyczne, które ich zdaniem pozwoliłyby im wytrzymać pociski, zabić cudzoziemców i chińskich chrześcijan oraz zniszczyć obce mienie.
Początkowo wojska Qing tłumiły Bokserów, ale w styczniu 1900 r. Dynastia nakazała, aby Bokserów nie uważano za bandytów.
Cesarzowa wdowa przekazała wszystkim obcokrajowcom, aby natychmiast opuścili miasto. Kiedy wielu zabarykadowało się ze strachu o swoje życie, Cixi wypowiedziała wojnę wszystkim obcokrajowcom i sprzymierzyła się z Bokserami.
Według niektórych szacunków na tym etapie powstania bokserów zginęło kilkaset obcokrajowców i kilka tysięcy chińskich chrześcijan.
17 czerwca obce mocarstwa zajęły fortecę Dagu na wybrzeżu w celu przywrócenia dostępu pomiędzy Pekinem a Tiencin. Następnego dnia Cixi nakazała zabić wszystkich cudzoziemców. Po tym rozkazie niemiecki minister został zamordowany.
Jakie były skutki powstania bokserów?
W odpowiedzi Sojusz Ośmiu Narodów (Austria-Węgry, Francja, Niemcy, Włochy, Japonia, Rosja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone) wysłał własne siły wojskowe, aby zakończyć oblężenie.
Z taką siłą powstańcy jak i same Chiny, nie mogły sobie poradzić. W obawie o swoje bezpieczeństwo cesarzowa wdowa uciekła do Xi’an i pozostała tam aż do podpisania ostatecznego porozumienia pokojowego w 1901 roku.
Zgodnie z protokołem bokserskim Chiny zgodziły się zapłacić ponad 330 mln dolarów w ramach odszkodowań.
Cesarzowa Cixi poniosła kolejną porażkę. Przez ostatnie 60 lat mocarstwa zachodnie powoli podważały chińską suwerenność i legitymację dynastii Qing.
Stany Zjednoczone zwróciły pieniądze, które otrzymały od Chin w ramach odszkodowania. Pod warunkiem, że za ich pomocą powstanie uniwersytet w Pekinie. Inne zaangażowane narody w późniejszym czasie również zrezygnowały z odszkodowania.
Mówi się o 100 000 lub więcej ofiar tego konfliktu. Zdecydowana większość zabitych to cywile, w tym tysiące chińskich chrześcijan i około 200 do 250 cudzoziemców (głównie chrześcijańskich misjonarzy). Niektóre szacunki podają około 3000 żołnierzy zabitych w walce, z których większość stanowią Bokserzy i inni chińscy wojownicy.
