W Chinach „Święto Młodzieży” (青年节，Qīngnián jié) znane jest jako ruch 4 maja (五四运动 wǔ sì yùn dòng) sprzeciwiający się pertraktacjom traktatu wersalskiego. Jest skierowany przeciwko pretensjom Cesarstwa Japonii. Właśnie w tym dniu trzeba szukać jego genezy.
W 1917 roku młoda Republika Chińska znajduje się u boku Aliantów w wojnie przeciwko Niemcom. Chiny liczą na umocnienie swej pozycji w randze międzynarodowej. W 1918 roku rząd w Pekinie, kontrolujący północną część Chin (południowa część jest pod kontrolą Kuomintangu) podpisuje tajną konwencję z Japonią dotyczącą prowincji Shandong. Prowincja ta będąca poprzednio pod kontrolą niemiecką, staje się japońska. 1919 rok to czas konferencji pokojowej w Paryżu prowadzącej do Traktatu Wersalskiego, który potwierdza przynależność prowincji Shandong Japonii. Fakt ten, jeszcze przed konferencją pokojową, powoduje natychmiastową reakcję w Chinach.
4 maja 1919 roku przed Bramą Niebiańskiego Spokoju w Pekinie ponad 3000 studentów gromadzi się domagając oddania Shandongu Chinom i podania się do dymisji projapońskich reprezentantów rządu. Fala protestów studenckich zalewa inne prowincje i miasta.
Do młodzieży przyłączają się robotnicy i kupcy bojkotujący japońskie towary. W Szanghaju ogłoszony generalny strajk paraliżuje całą gospodarkę.
Ruch ten jest nadzorowany przez młodych intelektualistów. Studenci krytykują również wielowiekową tradycję, silną i wpływową pozycję urzędników oraz opresję kobiet.
Dla Zachodu ruch 4 maja nie ma jakichkolwiek konsekwencji, ale dla Chin staje się początkiem pojawienia się publicznej świadomości patriotycznej.
Ruch 4 maja jest obchodzony corocznie w Chinach i na Tajwanie. Od 1949 roku w Chinach zwany jest Dniem Mlodzieży, a na Tajwanie Dniem Literatury i Sztuki.
