Naród YAO ze względów osobistych darzę wyjątkową sympatią, jego obyczaje są bliskie memu sercu. Podczas mego pobytu wśród tej mniejszości etnicznej, miałam okazję poznać jej obyczaje i tradycje dzieląc z jej przedstawicielami ich codzienność.
Dzisiaj z wielką przyjemnością chcę opisać wyjątkową tradycję kobiet Yao z prowincji Guangxi, których długie włosy wzbudzają podziw i ciekawość. Tę autentyczną starożytną tradycję noszenia długich włosów przez kobiety z narodu Hong Yao (Czerwoni Yao) można spotkać w miejscowości Huangluo w samym sercu górskiego Longsheng. Naród ten zwie się „Czerwoni Yao” gdyż nosi szaty w czerwonym kolorze .
Włosy tutejszych kobiet są symbolem długowieczności, bogactwa i szczęścia. Kobieta, która będzie mieć najdłuższe włosy będzie najszczęśliwszą. W wiosce mieszka około 400 osób, wśród których prawie 85 rodzin dzieli to samo nazwisko PAN. 80-120 kobiet ma długie włosy dochodzące do 1,5 m długości, podobno najdłuższe w wiosce sięgają nawet 2,1 m.
Kobiety YAO mogą być dumne ze swych pięknych długich kruczych włosów. Upinają je wokół głowy, drewniany grzebień podtrzymuje całą fryzurę. Tradycyjnie włosy są obcinane tylko dwa razy w życiu. Każda kobieta zachowuje swe obcięte włosy, które doczepia do własnych. Ich włosy to największy klejnot jaki posiadają, stanowi on kryterium piękna. Nie należy do rzadkości, aby młoda dziewczyna doczepiała włosy swej matki lub babki otrzymane w posagu.
Również na miejscowych targach można kupić pasemka długich włosów do upięcia!
W malowniczej wiosce poznałam Pan Hongmei. Młoda pani ma upięty duży kok na czubku głowy. Podczas naszej rozmowy zdradziła mi sekret piękności swych włosów. Powiedziała, że najpierw rozczesuje delikatnie włosy aby stały się ciemniejsze i błyszczące, potem je czesze długo by były gęste i lśniące.
Gdy dziewczyna Hong Yao ma 18 lat obcina włosy pierwszy raz w życiu, później drugi raz gdy ma 38 lat. Przez całe swe życie nosi długie włosy. Przed ślubem nosi chustę, gdyż zgodnie z tradycją nikt nie może widzieć jej włosów.
Zamężne kobiety już nie muszą nosić chust, a po urodzeniu dziecka sczepiają kokieteryjnie włosy drewnianym grzebieniem na czubku głowy. Podczas świąt i ważnych ceremonii włosy są upięte srebrną biżuterią.
Długie włosy nawet 1,5 m myje się co trzy dni, sekretem utrzymania czarnych i czystych włosów jest płukanie w skrobi ryżowej. Jest to naturalny szampon i zarazem bardzo dobra odżywka. Zarówno zimą jak i latem włosy myje się wodą ze źródła. To właśnie ta woda dodaje im połysku.
Podróżując po tym uroczym regionie spotykam wiele kobiet z pięknie upiętymi kruczymi włosami w kok. Dzisiaj drewniany grzebień został zastąpiony kolorowym plastikowym.
Dowiaduję się, że kobiety z tutejszych wiosek zarabiają na życie eksponując swe włosy turystom. Nawał ciekawskich turystów powoli stał się przyczyną zmiany tradycyjnego życia tego narodu. To właśnie dla turystów powstają grupy pseudo folklorystyczne dające płatne przedstawienia.
Wioska Huangluo była dawniej jedną z najbiedniejszych. Dzisiaj dzięki temu „lukratywnemu zajęciu” wspaniale prosperuje. Jej mieszkańcy zachowali jednak tradycję. Żyją w typowych drewnianych domach, na dole trzymają trzodę chlewną i bydło, na piętrze są ich domostwa, a na strychu przechowują produkty rolne i zapasy na zimę. Spotyka się coraz częściej, że zwierzęta domowe ze względów higienicznych trzymane są w innych budynkach.
Pan Hong Mei chce bardzo aby jej potomstwo odziedziczyło dawne tradycje i by jej córka miała długie włosy.
Uśmiech Pan Hongmei jest komunikatywny – urocza to postać
